In hun knalgele shirts zijn de twee para boogschutters van het Belgische team er gemakkelijk tussenuit te halen. Ruben Vanhollebeke en Katleen Meurrens zijn een stel. En staan bovendien in de finales van Para Archery.
Hij heeft twee wereldtitels op zijn naam staan, is regerend Europees kampioen en is houder van alle wereldrecords in zijn klasse. Donderdag voegde hij daar nog een bijzondere prestatie aan toe: hij schoot het nieuwe wereldrecord, hier op de European Para Championships in Rotterdam. De naam van deze blinde boogschutter is Ruben Vanhollebeke.
Voor haar is het haar tweede Europees kampioenschap. Zij schiet zaterdag voor het eerst op een EK voor de gouden medaille. Haar naam is Kathleen Meurrens. ‘’Ik heb heel hard gewerkt om hier te kunnen staan’’, vertelt ze over de weg naar Rotterdam. ‘’Dat klopt’’, voegt de coach vanaf de achtergrond net hoorbaar toe aan deze opmerking. Meurrens vertelt verder: “Ik ben heel trots van waar dat ik kom. Het is het harde werken absoluut waard.”
Het kalf bleek toch niet verdronken
Hoewel Ruben Vanhollebeke al heel wat titels op zijn naam heeft staan, blijf winnen bijzonder. “We willen altijd de beste blijven. Alles werkt met ups en downs’’, legt Vanhollebeke uit. “Je hebt momenten dat alles loopt zoals jij denkt dat het hoort te lopen. En je hebt momenten waarop je denkt: ‘Oh nee, wat heb ik nu gedaan?’.” Dit is zelfs zo met hele goede schoten. “Soms is iets een heel goed schot, maar was toch je balans of evenwicht niet zo super.’’ Zo blijft de boogschutter zoeken naar verbeterpunten in zijn eigen prestaties. Zijn doel is om de hoogtes en laagtes gelijk te krijgen, een zo consistent mogelijke boogschutter te worden. ‘’En daarbij’’, hij grinnikt, ‘’wil je natuurlijk ook voor alle sponsors altijd je best blijven doen en zo goed mogelijk blijven scoren.’’
Het wereldrecord van donderdag kwam totaal onverwacht. Vanhollebeke en zijn coach lachen als ze ernaar gevraagd worden. De boogschutter: “Ik had de twee voorlaatste punten eigenlijk niet meer willen luisteren, omdat ik het eigenlijk niet wilde weten.” Hij was weggelopen en een stukje verderop naar zijn telefoon gaan luisteren. ‘’Dan kom je terug en begin je weer te schieten. Toen schoot ik drie vijven.” In gedachten had hij eigenlijk al geaccepteerd dat het niks meer zou worden. Vervolgens schiet hij een zeven en een acht. “Ik zei tegen de coach: ‘Het kalf is verdronken’, zoals wij dat zeggen’’, haalt Vanhollebeke de herinnering aan donderdag terug. ‘’Toen zei hij me om er nog een tien in te schieten en dat we dan wel zouden kijken.’’ De tien lukte niet, maar de blinde boogschutter volgde met een negen.
Met de puntentelling komen ze vervolgens vooraan. De teller vertelt hem dat hij één punt tekort komt voor het wereldrecord, want dat staat op 497. Op dat moment valt het kwartje bij Vanhollebeke. Hij zegt tegen de teller dat naar zijn weten het record op 494 staat. Dit moet gecheckt worden. De schutter blijkt gelijk te hebben. ‘’Ja, ik heb dus effectief het wereldrecord met twee punten omhoog geduwd.’’ Mede door deze score staat Ruben Vanhollebeke zaterdag in de finale van zijn klasse (VI).
‘’Dat was echt super. Zeker op een Europees kampioenschap. Dat is toch anders heel anders dan wanneer je zoiets doet op een wedstrijd bij ons om de hoek.’’ Het onverwachte maakt dit record extra leuk vinden de sporter en de coach. ‘’Ik ken hem nu al bijna twintig jaar’’, wijst Vanhollebeke naar zijn coach. ‘’Ik heb hem niet vaak weten te wenen, maar nu kwam dat toch wel dichtbij.’’ Ze lachen beiden.
Nog een Belgische finale
Ook Meurrens schoot zichzelf naar de finale van haar klasse (V23). ‘’Het is voor mij al een eer om op het podium te kunnen staan. Het is de eerste keer voor mij.’’ Dit maakt het vervolg voor de sportster wel wat extra spannend. ‘’Het is wel voor goud dat je schiet.’’ Ze kijkt vooruit naar de volgende wedstrijd. ‘’Ik laat het los en ik ga het op me laten afkomen. Piran is een goede schutter, maar ik ben ook een goede schutter. Toch blijf je altijd bezig met de ander.’’
Dit betekent dat er twee Belgen in een para boogschietfinale staan. De twee schutters zijn ook nog een stel. Verandert dat iets aan de beleving van zo’n evenement? Meurrens vertelt: ‘’Het is voor ons heel leuk om hier als koppel te staan en het samen te beleven. Als je allebei iets doet en je doet het allebei ontzettend graag dan is dat ook wel een extra motivatie om samen wedstrijden na te bespreken.’’ Ze bespreken alles van de sport. ‘’Ook als het een keer minder gaat moet je het erover hebben. Dit kan moeilijk zijn, maar bij ons lukt dat goed.’’
Van de parkeerplaats naar Hotel New York
Tot nu toe vond al het para boogschieten plaats buiten bij Rotterdam Ahoy. Hierdoor waren veel andere sporten dicht in de buurt. Dit was een leuke bijkomstigheid. Vanhollebeke vertelt: ‘’We hebben ook wel wat andere sporten bekeken, of, nou ja’’, hij pauzeert even en vervolgt: ‘’in mijn geval geluisterd dan. Het is leuk dat dat kan.’’ En dat is niet alles wat ze fijn vinden aan dit evenement. ‘’Het zorgt wel ook voor meer publiek bij ons’’, zegt Meurrens. Vanhollebeke: ‘’Het geeft andere mindervalide mensen de mogelijkheid om met verschillende sporten in aanraking te komen en deze uit te proberen. Het is een mooie kans om blind boogschieten bij meer mensen te promoten. De sport is en blijft gewoon tof.’’
Na vrijdag verplaatsen alle para boogschietwedstrijden. De parkeerplaats van Ahoy wordt ingeruild voor de Kop van Zuid. Beide sporters kijken daar op een andere manier tegenaan. Vanhollebeke doet het niet zoveel: ‘’Ik denk dat het met niet uitmaakt. Of we hier staan of op Kop van Zuid, we moeten gewoon ons best doen, ons amuseren en proberen goed te boogschieten en elke pijl goed af te werken. Al weet ik ook tot nu toe het verschil natuurlijk niet.’’
Kathleen Meurrens ziet dat anders. ‘’Het is ook wel eens leuk om op een mooie locatie tussen de hoge gebouwen op een podium te staan’’, legt ze uit. ‘’Over het algemeen liggen boogschietbanen niet op de meest mooie locaties.’’ Qua voorbereiding op de finale verandert de andere locatie niks voor beide sporters. Het komt waar dan ook neer op ‘gewoon je best doen’.
Wel hoopt Meurrens op volle tribunes bij Hotel New York. ‘’Als er meer mensen zijn motiveert dat wel meer. Als er mensen zitten die roepen voor mij, voor Ruben of in het algemeen is altijd wel leuker dan wanneer er niemand zit.’’
De finale van Kathleen Meurrens is zaterdag om 14.25 uur op Kop van Zuid. Ruben Vanhollebeke schiet ‘s ochtends al. Zijn wedstrijd om het goud start om 09.45 op dezelfde plek. De toegang is gratis.