Een jong stel, ergens halverwege de 20, houdt stil bij de entree van het mobiele sportstadion van de European Para Championships op het Schouwburgplein in Rotterdam. Ze lezen de aankondiging op de doeken, zoeken hun weg. Zeker, ze hadden her er der in de stad wel die logo’s en banners gezien, maar dat ze deze zaterdag langs het centre court komen is min of meer toevallig. Hun plan om te winkelen en lunchen wordt spontaan herzien. Rolstoeltennis, dat hebben ze altijd al eens willen zien.
En dus zitten ze even na twaalven te kijken naar de eerste slagenwisselingen in de partij van Maikel Scheffers tegen de Spanjaard Martin de la Puente. De jasjes kunnen meteen uit, de zonnebril die in het haar zat gaat op de neus. Want het is plots weer helemaal zomer in Rotterdam.
Hoe anders was het een paar uur eerder. Want het heeft in de vroege ochtend gegoten, de baan is doorweekt. Daar valt niet op te tennissen natuurlijk. De verhuizing van het tennistoernooi van TV Victoria naar het Schouwburgplein lijkt ineens niet zo’n goed idee geweest. De European Para Championships had juist die keuze gemaakt om de sport naar de mensen toe te brengen, om de drempel voor het kijken naar parasport te verlagen. Daarom ook is de toegang op het Schouwburgplein gratis.
Zaterdag en zondag vinden er de finales van het bocciatoernooi plaats, plus de halve finales en finales van het rolstoeltennis. Dat moet een breder publiek aanspreken. Waar je anders een kaartje koopt voor een dag sport in Ahoy (voor 7,50, natuurlijk ook al geen extreem bedrag), kan je nu zomaar in en uitlopen. “Maar we hopen natuurlijk vooral dat de mensen wat langer blijven zitten’’, zegt Maikel Scheffers.
Scheffers stond als eerste op de planning op het buitencourt, maar zag zijn wedstrijd uitgesteld. “Dat vraagt wat aanpassing, in je schema, je eet wat later, warmt later op. Maar ik heb vooral met bewondering gezien hoe de organisatie hier de boel heeft weten te redden. Want er was echt veel water gevallen.” Met trekkers, handdoeken en bladblazers is het veld tussen 9 en 11 droog ‘geföhnt’, het zonnetje dat daarna komt helpt een flink handje mee. Na twaalven heeft niemand het meer over het oponthoud. Ook de Britse boccia-ploeg, die in het spelershome maar een potje is gaan kaarten, niet.
Als Scheffers eenmaal de baan op mag, is het het wachten waard geweest, zegt hij zelf. “Dit is waar wij als Nederlandse rolstoeltennissers al lang naar uit hebben gekeken. Midden in het stadscentrum spelen, dat is uniek. Voor ons is dit de ideale situatie om gehandicaptensport in het algemeen en rolstoeltennis in het bijzonder te promoten. Dit is prachtig voorbeeld van hoe je sport naar de mensen toe kunt brengen”, aldus de Nederlander, veertiende van de wereld in het enkelspel. Martin de la Puente staat vierde, maar krijgt veel weerwerk. De Spanjaard wint uiteindelijk wel: 6-3, 6-4.
Ruben Spaargaren, die na Scheffers de andere halve finale won tegen Ben Bartram (7-5, 6-3), had ’s morgens, toen hij de gordijnen opentrok, zijn conclusie al getrokken. “Ik wist meteen dat ik niet hoefde te haasten, dat ik mijn schema een beetje moest bijstellen en later kon gaan ontbijten.”
Al dagen had hij, naar eigen zeggen, “heel veel zin om op het Schouwburgplein te spelen. Het lijkt me prachtig als er veel mensen langskomen, als je ook mensen weet te boeien die anders nooit naar ons zouden zijn komen kijken. Tuurlijk, bij de Grandslams spelen wij onder hetzelfde dak als de grote namen van het valide tennis, en komt er zeker ook publiek naar ons kijken, maar even zo vaak hebben we toernooien in een halletje achteraf. Ik vind dit echter een prachtige locatie, de opzet van de European Para Championships is mooi. Daar zouden anderen wel een vervolg aan kunnen geven wat mij betreft.”
Ook de Nederlandse boccia-ploeg is ondertussen op het Schouwburgplein gearriveerd. De vijf Nederlandse spelers en hun begeleiders hadden ’s morgens uit video’s en posts op social media al gezien dat hun beoogde bocciabaan onder water stond. “Maar we panikeerden niet. We hoefden pas vanaf 2 uur te spelen, dus ik denk dat het voor de organisatie een stuk hectischer moet zijn geweest. Die moesten ook het tennis opstarten en een beslissing nemen over ons programma.”
Uiteindelijk werd besloten om alle bocciaduels om het brons – die voor de ochtenduren gepland stonden – naar Ahoy te verplaatsen en de finales ‘gewoon’ op de geplande tijdstippen te laten spelen. “We kijken hier al lang naar uit”, vertelt de Nederlandse afvaardiging. “Vooral omdat dit, vergeet dat niet, natuurlijk toch een wereldprimeur is. Er is, bij ons weten, nog nooit een bocciatoernooi in de open lucht gespeeld, in ieder geval niet een dusdanig belangrijk evenement.”
Na de voorrondes in Ahoy kan nu eindelijk tot uitvoering worden gebracht waarop in de afgelopen maanden is getraind. “We hebben regelmatig een Johan Cruijff Court opgezocht en daar gespeeld. Je moet toch gewend raken aan de omstandigheden. De lichtinval kan geregeld wisselen, er staat soms een felle zon en dan zijn er weer wolken. En de wind is natuurlijk ook van invloed, al lijkt ons dat hier op dit moment vrijwel verwaarloosbaar. Maar niets veranderlijker dan het weer natuurlijk, dat hebben we wel gezien.”
De bocciaspelers zijn overigens in opperbeste stemming. Want wat ze vrijdag in Ahoy meemaakten was ongelooflijk, zeggen ze zelf. De tribunes zaten vol, er werd enorm meegeleefd. De Britten plaatsen een mooi filmpje over ‘the most incredible atmosphere’, dat gaf ons een trots gevoel.”
Daniel Perez en Chantal van Engelen, later die middag in de finale van hun klasse, beoordelen de baan van een afstandje. “Het ziet er erg goed uit. Mooi glad ook. Ik denk dat we op deze baan wel kunnen presteren.” Dat ze nu plots buiten spelen en er veel druk komt omdat ze voor eigen publiek spelen, maakt niet veel uit, is de conclusie. “Uiteindelijk draait het er om dat balletje zo dicht mogelijk bij wit te krijgen. Als je het zo benadert, is het allemaal niet zo moeilijk.”
