Eric Kersten kijkt, aan het eind van twee inspannende, maar o zo waardevolle weken, met een trots gevoel terug op de eerste editie van de European Para Championships. De bedenker van het evenement voor parasporters, die jaren terug de stoute schoenen aantrok en zijn ideeën in Rotterdam tot leven zag komen, is een gelukkig man. “We hebben dit evenement ook voor de toekomst op de kaart gezet.”
Kersten: “Het idee was om meerdere sporten bijeen te brengen op één locatie en daarmee, voor die sporten, te zorgen dat de optelsom groter zou zijn dan de soms der delen. Wel, 1 plus 1 was geen 3. En ook geen 10. Maar misschien zelfs wel 25. Dat horen we overal terug. Van sportfederaties, van coaches, van bezoekers, maar vooral ook van sporters. En dat is hartstikke mooi. Want deze sporters verdienen dat.”
“We hebben – met onder meer een makkelijke toegang tot alle venues – letterlijk de rode loper uitgelegd voor de atleten. En daar zijn ze heel dankbaar voor. Ik heb zoveel evenementen georganiseerd waar ik eigenlijk nooit iets van de deelnemers terughoor, maar parasporters delen hun gevoelens wel. Die zouden het ook gezegd hebben als ze reden tot klagen hadden.’’
Kersten was zeer trots op de keuze die zijn organisatie maakte om ook een groot aantal wedstrijden in het stadscentrum van Rotterdam af te werken. De finales van het rolstoeltennis en boccia op het Schouwburgplein trokken volle tribunes, het boogschieten op de Kop van Zuid oogde magisch, net als de wielerestafette in het Scheepvaartkwartier. “We wilden de parasport naar de mensen toebrengen, winkelend publiek overhalen om even te gaan kijken en te winnen voor bijvoorbeeld boccia of rolstoeltennis. Dat heeft gewerkt, getuige de reactie van die mensen, getuige de volle tribunes. Wie deze weken in aanraking is gekomen met parasport zal daar de komende jaren anders over denken. Dat is de winst die je als sport meeneemt, die ervoor zorgt dat je vastere grond onder de voeten krijgt.”
In Ahoy werkte met name de kruisbestuiving. Vijftienduizend bezoekers kochten een kaartje. “We zagen veel supporters die bijvoorbeeld voor het rolstoelbasketbal waren gekomen en ‘nog even’ naar boccia of goalball gingen, een voor hen totaal onbekende sport. Maar daar vervolgens wel door werden gegrepen. Zo hadden we al met al overal volle tribunes. Daar profiteren de sporten dus van elkaar.”
Aan de kleinste dingen werd door Kersten en zijn organisatie gedacht. “Natuurlijk houd je er vooraf rekening mee dat er bij de rolstoelbasketbalwedstrijden, naast 1000 of meer valide toeschouwers, ook nog zeker 100 rolstoelgebruikers langs het veld moeten kunnen zitten. Maar we hebben in aanloop naar de European Para Championships met veel para-atleten gesproken en gevraagd hoe we hun experience nog beter konden maken, zodat ze optimaal konden presteren. Dan kom je uit op bijzondere verzoekjes, waar je zelf nooit aan zou hebben gedacht. Zoals? Een uitlaatplek, vlakbij de venue, voor de geleidehonden. Tsja, zoiets is natuurlijk altijd te realiseren, als je er maar aan denkt.”
Kersten wilde met de European Para Championships een nieuw standaard voor paralympische evenementen neerzetten. “Je hebt als organisator naast de need-to-haves ook altijd een aantal nice-to-haves. Die laatste sneuvelen als dat, bijvoorbeeld uit budgettair oogpunt, verstandig is. Maar voor de European Para Championships hebben we ons niet ingehouden. We hebben een lange-termijnvisie. Dit evenement moesten we neerzetten, met toplocaties, goede hotels, optimaal
transport, de beste tv-registratie. Als je dan ook nog de zeer kundige mensen van Team TOC tot je beschikking hebt, en heel veel goede vrijwilligers, dan maak je indruk op de hele wereld.”
Kersten heeft vanaf dag 1 voor ogen gehad dat de European Para Championships een vaste plek op de agenda moeten krijgen. Een koppeling van EK’s in het jaar voor de Paralympische Spelen, met tickets voor diezelfde Paralympics als bonus voor winnaars, het is een winnend concept gebleken. Nu nog kende het evenement met boogschieten, badminton, boccia, wielrennen, goalball, judo, sportschieten, taekwondo, rolstoelbasketbal en rolstoeltennis tien sporten, een uitbreiding is aanstaande. Vele federaties namen een kijkje in Rotterdam. “We hoorden zelfs dat andere sportbonden vorige week alsnog een vliegticket naar Nederland boekten toen ze hoorden dat hier iets magisch aan het gebeuren was. Die moesten toch even zien wat hier aan het gebeuren was.” Met name tafeltennis, rolstoelrugby, schermen en blindenvoetbal toonden al veel interesse om voor 2027 aan te haken. “Hoe meer paralympische sporten uiteindelijk op de European Para Championships staan, hoe mooier natuurlijk.”
Het was aanvankelijk best lastig om overheden, sponsoren en sportorganisaties enthousiast te maken. Er bestonden immers geen gelikte filmpjes van voorgaande edities, geen ronkende cijfers. “We hadden geen foto’s, geen draaiboeken van voorgaande edities. Ja, wel een artist impression. Maar die kan in principe iedereen maken. Ze hebben ons op ons blauwe ogen moeten geloven. Maar hadden er vertrouwen in. En nu hebben we ze wel, die beelden, die herinneringen, die mooie verhalen. Daar kunnen echt mee door. En dat is mooi om te laten zien.”
Voor 2027 heeft een flink aantal Europese steden al interesse getoond. “Vooraf hadden we nooit durven dromen dat er meteen al zóveel kandidaten zouden zijn, grote Europese steden bovendien. Het is mooi dat we hier snel een vervolg op kunnen geven. Dat verdienen de sporters die dit evenement tot zo’n groot succes hebben gemaakt.”
